Loslaten

Wanneer kan je loslaten als IPTA coach? Hoe draag je goed over? Wat zijn de criteria om los te kunnen laten?


Uitdagingen

  • wanneer is het goed genoeg en stop je je begeleiding? Wat zijn je criteria?
  • Als er sprake is van een overdracht, hoe doe je dit dan zo effectief als mogelijk?

Inzichten

Elk aanbod roept zijn eigen vraag op. Zolang je er bent, is er altijd wat te doen. De vraag is wanneer een situatie goed genoeg is. Er zijn twee hoofdvragen: (1) in hoeverre is er nu een stabiele situatie die een jongere en zijn omgeving op eigen kracht in stand houden? (2) wat is het escalatierisico? Hoe erg kan het misgaan, en hoe groot is de kans daarop? In hoeverre is er op deze twee punten verbetering zichtbaar ten opzichte van de beginsituatie? Hoe schat de jongere dit in? Hoe ziet diens omgeving het? Hoe kijk jij ernaar?

Er bestaan goede voorbeelden van zowel korte, intensieve, afgebakende manieren van werken als van langdurige, volgende, open einde benaderingen. Een voorbeeld van het eerste is het T-team (thuislozenteam) dat in de jaren negentig actief was in de grote steden. Zij werkten met een caseload van twee jongeren, voor een periode van twee weken. Het belangrijkste doel was om het natuurlijke sociale netwerk rond een jongere te herstellen. Bijvoorbeeld contact opnemen met een oude leraar, een oom, een vriend die uit het oog verloren was enzovoort. Ze werkten vindplaatsgericht, vaak ook in de avonduren. Een voorbeel van de andere benadering is de presentiebenadering van Andries Baart.


Dilemma 1

Is je uitgangspunt om iemand kort en intensief te begeleiden om een aantal basiszaken op orde te brengen, of juist om iemand langdurig te volgen en er te zijn als het nodig is?

Wat zegt het jongerenpanel?